Klasgenoten
Achten Mathieu, Berben Jean, Beyens Eugene, Billen Raymond, Brone Willy, Carrein Bie, Celis Robert, Creemers Marcel, Daniels Paul, Deglas Philippe, Fagard Chris, Fias Jean-Pierre, Fias Jimmy, Gaens Theo, Geeraerts Jean-Pierre, Heeren Ann, Jacobs Luc, Jansen Jan, Krol Jan, Leenders Eric, Luts Herman, Soors Leon, Toelen Robert, Toelen Rudi, Walpot Eugène.
PS. Op de foto ontbreken Eugène Beyens, Bie Carrein, Jean Berben en Eugène Walpot.
Van het College naar de Hogeschool
Na mijn humaniora in het OLV College van Tongeren zette ik mijn studies voort in de Provinciaal Hogere Handelsschool in Hasselt. Distributie Marketing met vooral talen, economie, recht en marketing op het programma. De overgang van het College naar de Hogeschool was een ongekende bevrijding. Weg van thuis en naar de stad, nieuwe vrienden en nieuwe ideeën …
De Doop
Het schooljaar begon met een doop. Een geweldig feest en de beste manier om elkaar te leren kennen. Ik had die doopmeesters al goed van antwoord gediend en werd er dan ook goed tussen gepakt. Mijn haren van mijn benen werden afgeschoren.
Op kot in de Toren
Veel studenten gingen op kot in het studentenhuis dat aan de overkant van de straat gelegen lag. De meisjes zaten in de laagbouw en de jongens in de hoogbouw.
Als er een T-dansant was, moesten we dat voor ons vertrek melden en voor 22h terug binnen zijn en onze naam laten schrappen. Dan ging de deur op slot. Natuurlijk gingen we dan naar de receptie om onze naam te laten doorstrepen en vertrokken terug naar de T-dansant. Dan bleven we slapen op kot van iemand in de stad of in de lerarenkamers van de profs van de universiteit die altijd open bleven. We aten daar nog wat wafels en koeken die we vonden en zetten dan enkele stoelen op een rij om nog een paar uurtjes te kunnen slapen.
En zoals het hoorde moesten we toch kattenkwaad uit kunnen halen.
Enkele anekdotes die ik nooit vergeten zal..
Elke middag kwamen de leraars van Architectuur langs de toren op weg naar de eetzaal in de laagbouw. Gène Beyens en co hadden niet beter gevonden dan op de 7de verdieping een groot kantelraam te vullen met water. Op het moment dat die leraars voorbij kwamen, klapten ze het venster dicht en stortte het water op de leraars neer. Ze waren kleddernat en onze directeur Piet Konijn heeft ze toen van andere kleren moeten voorzien.
Ooit gingen Jules, Néke en ikzelf na zo'n T-dansant om 22 uur op de hoogste verdieping klaar staan met de brandspuit om alle langskomende koppeltjes na te spuiten. We werden jammer genoeg betrapt maar niet met de brandspuit in de hand. ‘s Anderendaags bij directeur Piet Konijn … We hielden vol dat we van niets wisten. Gevolg hiervan was wel dat mijn vader op het einde van het schooljaar te horen kreeg dat ik niet meer welkom was op de toren met de woorden: “Hij verspreidt pornografie op de Toren”. Ik had amper een poster van Che Guevara hangen aan de muur. Toen mijn vader ‘s avonds thuis kwam, ben ik nipt ontsnapt aan een flinke pandoering.
Op kot bij de paters
Het laatste jaar heb ik dan naar een ander kot gezocht. Samen met Gène Beyens zijn we bij de paters Passionisten in Diepenbeek terechtgekomen, hij met de Simca en ik met de Suzuki. Eigenlijk werd dit klooster nog uitsluitend gebruikt voor retraites van leerlingen. Maar aangezien er 2 kamers waren die het hele jaar door verwarmd werden door langslopen verwarmingsbuizen werden deze kamers aan studenten verhuurd. Meer verwarming was er niet. Naast mijn kamer was de bar, daar ontmoetten we regelmatig de leerlingen.
Op een keer waren er verpleegsters op retraite. Toen we terug thuiskwamen van een T-dansant en in de bar nog iets gingen drinken, werden we door deze meiden aangeklampt om terug te keren. Zo zijn we dan met de R4 vol met meiden op retraite vertrokken naar Hasselt.’s Morgens zijn die zotte meiden mij dan ook nog komen wassen.
Met de klas naar Berlijn
Van 4 tot 8 april 1973 - Reis naar Berlijn met 2 distributie klassen onder leiding van Dhr. Vandevelde (Duits) en Dhr. Loomans (Engels).
Wat ik mij nog herinner is onze passage langs Checkpoint Charlie.
Hoe anders was het in Oost-Berlijn, het IJzeren Gordijn bestond toen nog (tot 1989).
Anekdote: Herman was zijn paraplu vergeten aan checkpoint oost, ging terug en kon zonder problemen terug naar het Westen komen.
Overlijdens
Wij hebben inmiddels afscheid moeten nemen van volgende klasgenoten:
Jan Jansen + 1998
Paul Daniels + 28-12-1998
Bie Carrein + 24-11-2014
Willy Brône + 19-12-2019
Thieu Achten + 20-05-2022
Contacten nadien
Er toch nog vele contacten gebleven ook al heb ik daar weinig foto's van.
Bij Gène Beyens dikwijls blijven plakken
Bij Gène en Maryse Beyens dikwijls blijven plakken in zijn pastorie in Ham. Er werd dan samen gekookt met de kinderen en Kim en Leen sliepen al heel jong samen. Gène heeft mij goede raad gegeven in de keuze van houtsoorten bij mijn verbouwingen aan mijn boerderij. Later heb ik mijn verhaal over de import van hazenvlees uit Argentinië verteld op een bijeenkomst van zijn fifty-one club.
Als Eugène Walpot in de buurt van Antwerpen is
Als Gène in de buurt van Antwerpen is voor zijn werk en in de file zit, belt hij mij of spreken we af.
Vastgoedmakelaar Jan Berben
Na zijn carriere in de verzekeringssector is hij vastgoedmakelaar. Hij verkoopt het ouderlijk huis van mijn vader in één maand. Hij kreeg in 2002 een dubbele beroerte, waardoor hij niet meer kan praten en door een gedeeltelijke verlamming kan hij maar één vinger gebruiken om te typen. Dat houdt hem niet tegen, in 2018 stelt Jan zijn eerste boek voor en in 2021 zijn tweede boek. Inmiddels werkt hij aan een derde boek.
Ann Heeren woont in Aarschot
Met Ann blijf ik ook in contact en we spreken af om te wandelen of om samen ergens te gaan eten. Zo zijn we met Gène Beyens naar het restaurant bij zijn zoon Stijn gaan eten. Ann heeft ook altijd contact gehouden met Bie.
Bie Carrein is naar Spanje getrokken
Ann heeft altijd contact gehouden met Bie, maar na de reünie van 30 jaar later hebben we terug contact en een paar jaar later reizen Jan Berben, Ann Heeren en ikzelf naar Valencia om Bie Carrein te bezoeken. Bie heeft in Valencia gewerkt voor de architect die het grote park heeft aangelegd rondom de stad. Met veel enthousiasme vertelde ze hoe het gelukt was om de plannen van de stad voor een autostrade om te buigen naar een park. Haar contact met België was helemaal verwaterd. Toen ze enkele jaren later op bezoek kwam in België, gingen Eugène Beyens, Ann Heeren, Jan Berben en ikzelf haar bezoeken.
In 2013 reizen Annet en ik naar Spanje en logeerden enkele dagen bij Bie in hun prachtig gerestaureerde huis in Teruel. Een jaar later overleed Bie op 25 september 2014.
Willy Brône was verzamelaar en genealoog
Willy was mijn motorvriend. Als ik mijn helm nam, dan zat Willy al op mijn motor. Waar we naartoe reden was niet belangrijk voor hem. Af en toe eindigden deze ritjes bij zijn ouders thuis in Tongeren en dan moesten we ook blijven slapen.
Ik leerde mijn eerste vrouw kennen op zijn trouwfeest met Cecile. Beide huwelijk hielden niet stand, maar we bleven vrienden tot op het einde. De laatste jaren was ik veel bezig met genealogie, ik kreeg inzage in de stambomen met 160.000 personen, die Willy gedurende 20 jaar had verzameld. Toen ik bij hem langskwam, bakte hij friet met biefstuk. Met zijn stambomen kon ik bewijzen dat al de 40 leeftijdsgenoten van mijn dorp Val-Meer ook familie waren van elkaar. Enkele weken voor zijn overlijden kreeg ik zijn hele verzameling stambomen kado.
Onze eerste grote reünie na 30 jaar in 2003
Reünie 30 jaar afgestudeerd met 7 leraars aanwezig.
Op 17 mei 2003 organiseren Ann Heeren, Eugène Beyens en ikzelf een reünie te Hasselt. We bezoeken het Jenevermuseum en dineren nadien in Restaurant Century.
Enkele kleine reünies in 2004 en 2006
Klasreünie in restaurant van zoon Stijn van Eugène Beyens.
Klasreünie in feb 2006.
Op bezoek bij Bie in Valencia in 2005
Van 21 tot 24 juli 2005
Er was een geschikte datum gevonden, vluchten en een hotelkamer voor drie nachten geboekt. Dus wij gedrieën vliegen naar Valencia.
Wat een warme ontvangst! Bie zag er geweldig uit en was nog steeds haar eigen sprankelende zelf. Het werd een heel afwisselende driedaagse met gezellige zonnebadmomenten, stierengevecht, wandeling in de ‘Ciutat de les Arts i les Ciencies’ = een park met 7 heel futuristische gebouwen. We hebben ontiechelijk lekker gegeten, langs het strand en een haventje gewandeld, het ‘Feria’-museum (iets als karnaval, met veel toeters en bellen) bezocht en de ruimere omgeving verkend per auto. Maar zaterdagavond was het tijd om afscheid te nemen. Mooie liedjes…
Chris en ik vertrokken zondagvoormiddag naar de luchthaven, want wij moesten maandag gaan werken. Jan zou nog enkele dagen blijven genieten. Het inchecken verliep vlot en we hadden nog ruim tijd om in de taxfree rond te neuzen. Hoewel… toen we aan de gate kwamen was die onverbiddelijk toe. Tja, dan maar een vlucht voor maandag boeken, zeker?!
Wij terug naar de stad, het nieuwe hotel van Jan zoeken. En daarna gedrieën nog een hele dag in het stadscentrum ronddwalen. Zo zijn we onverwachts op een concert van Isabel Pantoja verzeild. Wat een afsluiter!
Ann
Reünie bij overlijden van Bie Carrein in 2015
De familie Carrein organiseerde een herdenking in België. We gingen er met een aantal medeleerlingen naartoe. Om 11h was er een misviering in de Herkenrodeabdij. Na de dienst werden wij uitgenodigd door de familie voor een koffietafel in Hotel-Restaurant Savarin te Heusden-Zolder. Haar man Jorge en haar zonen waren vanuit Valencia gekomen en hebben er een mooi fotoboek met CD gekregen met de foto’s van het leven van Bie.
Boekvoorstelling van Jan Berben - Beroerd in 2018
‘Beroerd’ telt 71 bladzijden waaronder 7 fotopagina’s, formaat 23/15 cm.
Geen boekvoorstelling voor zijn 2de boek - Het zwijgen opgelegd in 2021 (wegens corona)
Het zwijgen opgelegd’ telt 75 bladzijden in kleiner lettertype en één fotopagina formaat 23/15 cm.
Beide exemplaren zijn op zichzelf staande boeken. Ze kunnen samen of afzonderlijk gelezen worden.
‘Beroerd’ richt zich tot mijn kennissenkring, alsook naar ieder wie interesse heeft in mijn biografie.
‘Het zwijgen opgelegd’ met als ondertitel ‘Hoe gelukkig leven met een lichamelijke beperking?, richt zich uiteraard in de eerste plaats tot mijn lotgenoten.
Anderzijds kan ieder die bezig is met bewustzijn en met zijn innerlijke weg, eens kijken hoe ik er dat vanaf breng. Hij kan zijn traject eens vergelijken met het mijne.
Reünie in Restaurant Century in 2021.
Jean-Pierre Fias heeft het initiatief genomen met kort verslag - 29.11.2019.
Dat was nog voor de Corona periode en we hebben toen eigenlijk gewoon in de Century een pintje gedronken en wat gegeten. Als ik me goed herinner waren Raymond, Luc, Eugene Walpot, Eugene Beyens, Rudy Toelen, Jules Henrotte en Neke Daerden, later Jean Berben en ikzelf aanwezig. Er is eigenlijk gewoon wat verteld, maar er zijn geen foto's van.
Reünie 50 jaar afgestudeerd staat gepland voor 9 april 2024.
Jean-Pierre Fias, Gène Walpot en Raymond Billen hebben het initiatief genomen.
Het dagprogramma start om 10:30 in de Xior Toren van de PXL, Elfde Liniestraat 24 te Hasselt. De presentatie zal onder andere gaan over de actuele stand van zaken en de toekomstplannen binnen de PXL.
Wij hebben tijdens onze verkenning ook gemerkt dat er binnen de huidige PXL-leiding veel interesse is voor onze leeftijdscategorie en meer in het bijzonder wat er in 1973 in het PHHI zoal leefde. Er zal bijvoorbeeld ook contact gelegd worden met de huidige leiding van het Mercurius genootschap en, om het geheel wat luister te bezorgen, zal er ook contact zijn met de pers in casu Het Belang van Limburg voor hun rubrieken “Vroeger en Nu” en dit gedocumenteerd met de nodige foto’s. Hiervoor zouden we gaarne gebruik willen maken van foto’s die Chris Fagard in zijn portfolio bewaart.
Daarna begeven we ons naar het gerechtsgebouw van Hasselt alwaar we zullen onthaald worden door Jos Demoor die wij als gids ingehuurd hebben bij de Hasseltse Toeristische Gidsen.
Na het bezoek aan het gerechtsgebouw wandelen we naar het restaurant De Boulevard in het Holiday Inn hotel te Hasselt voor een diner.